کد مطلب:124770 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:186
خاندان اشعث
خاندان اشعث ازپلیدترین خاندان در عدوات و كینه توزی علیه اهل بیت می باشند. شخص اشعث به عنوان عامل نفاق و پنهان، بیشترین نقش را در گردش معادلات صفین به سود معاویه ایفا نمود. و نیز همین فرد پلید بهترین نقش را در راهنمایی و رساندن فرزند مرادی
[ صفحه 181]
به هدف شوم خویش در شهادت علی علیه السلام به عهده گرفت! فرزند وی محمد بن اشعث نیز یكی از فرماندهان سپاه عبیدالله در كربلا می باشد، كه دستش به خون سالار شهیدان و یاران پاك باخته اش آغشته است! و اینك نقش جعده دختر اشعث فرا رسیده. جعده همسر امام مجتبی علیه السلام است.
معاویه خوب می داند چه كسی را هدف قرار داده برای انجام این جناب هولناك برگزیند. او خوب می داند كه هر كس به سادگی تن به كشتن سلاله رسول الله صلی الله علیه و آله نخواهد داد. باید فرد ناپاكی، از خاندان بی اصل و ریشه ای باشد؛ كه راضی به چنین جنایتی شود. برای تأمین این انگیزه جعده را بر می گزیند كه این خاندان پیش قدم در انجام جنایت می باشند. امام صادق علیه السلام به لحاظ همین جنایات این خاندان را این گونه معرفی می نماید: ان الاشعث بن قیس شرك فی دم امیر المؤمنین و ابنته جعده سمت الحسن علیه السلام و محمد ابنه شرك فی دم الحسین [1] علیه السلام «اشعث بن قیس شریك خون امام علی است و دخترش جعده امام مجتبی را مسموم می نماید، و پسرش محمد شریك خون سالار شهیدان حسین علیه السلام است» .
معاویه با شناختی كه از خاندان اشعث دارد. نیرنگ خود را به كار گرفته افراد مطمئن و مقرب دستگاه خویش برمی گزیند. و آنان از راه تزویر وارد شده، برای فریب جعده عازم مدینه می شوند. پیك معاویه به حضور جعده رسیده به وی وعده می دهد كه اگر موفق به مسموم و شهید نمودن امام مجتبی علیه السلام شود، وی را به عقد فرزند پلیدش یزید در آورد! و صدهزار درهم نقد نیز به وی ارسال می كند. پیك معاویه با
[ صفحه 182]
مراوده و نیرنگ در نهایت جعده را به این جنایت خطرناك راضی می نماید. و با مسموم نمودن آب آشامیدنی امام مجتبی حضرت را به شهادت می رساند!!
البته به نظر می رسد زمینه این نیرنگ را معاویه شخصا فراهم آورده باشد. زیرا سال شهادت امام مجتبی (سال پنجاه هجری) همزمان با سال عزیمت معاویه به مدینه می باشد. و جعده نیز دست خویش را به این جنایت می آلاید و معاویه را از خویش مسرور می سازد!
هنگامی كه خبر شهادت امام مجتبیی علیه السلام به معاویه رسید سجده شكر بجا آورده و نیز تكبیر گفت! [2] كه این نیز رفتار منافقانه دیگری از معاویه است. این گونه با تزویر بادین در ستیزاست، كه این تزویر در رفتار معاویه پایان نمی پذیرد، بلكه هنگامی كه سپاه فرزند خلف! وی یزید، سالار شهیدان حسین بن علی علیه السلام را به شهادت رساندند تكبیر گفتند! كه این تزویر در بستر تاریخ همواره جاری می باشد.
[ صفحه 181]
به هدف شوم خویش در شهادت علی علیه السلام به عهده گرفت! فرزند وی محمد بن اشعث نیز یكی از فرماندهان سپاه عبیدالله در كربلا می باشد، كه دستش به خون سالار شهیدان و یاران پاك باخته اش آغشته است! و اینك نقش جعده دختر اشعث فرا رسیده. جعده همسر امام مجتبی علیه السلام است.
معاویه خوب می داند چه كسی را هدف قرار داده برای انجام این جناب هولناك برگزیند. او خوب می داند كه هر كس به سادگی تن به كشتن سلاله رسول الله صلی الله علیه و آله نخواهد داد. باید فرد ناپاكی، از خاندان بی اصل و ریشه ای باشد؛ كه راضی به چنین جنایتی شود. برای تأمین این انگیزه جعده را بر می گزیند كه این خاندان پیش قدم در انجام جنایت می باشند. امام صادق علیه السلام به لحاظ همین جنایات این خاندان را این گونه معرفی می نماید: ان الاشعث بن قیس شرك فی دم امیر المؤمنین و ابنته جعده سمت الحسن علیه السلام و محمد ابنه شرك فی دم الحسین [1] علیه السلام «اشعث بن قیس شریك خون امام علی است و دخترش جعده امام مجتبی را مسموم می نماید، و پسرش محمد شریك خون سالار شهیدان حسین علیه السلام است» .
معاویه با شناختی كه از خاندان اشعث دارد. نیرنگ خود را به كار گرفته افراد مطمئن و مقرب دستگاه خویش برمی گزیند. و آنان از راه تزویر وارد شده، برای فریب جعده عازم مدینه می شوند. پیك معاویه به حضور جعده رسیده به وی وعده می دهد كه اگر موفق به مسموم و شهید نمودن امام مجتبی علیه السلام شود، وی را به عقد فرزند پلیدش یزید در آورد! و صدهزار درهم نقد نیز به وی ارسال می كند. پیك معاویه با
[ صفحه 182]
مراوده و نیرنگ در نهایت جعده را به این جنایت خطرناك راضی می نماید. و با مسموم نمودن آب آشامیدنی امام مجتبی حضرت را به شهادت می رساند!!
البته به نظر می رسد زمینه این نیرنگ را معاویه شخصا فراهم آورده باشد. زیرا سال شهادت امام مجتبی (سال پنجاه هجری) همزمان با سال عزیمت معاویه به مدینه می باشد. و جعده نیز دست خویش را به این جنایت می آلاید و معاویه را از خویش مسرور می سازد!
هنگامی كه خبر شهادت امام مجتبیی علیه السلام به معاویه رسید سجده شكر بجا آورده و نیز تكبیر گفت! [2] كه این نیز رفتار منافقانه دیگری از معاویه است. این گونه با تزویر بادین در ستیزاست، كه این تزویر در رفتار معاویه پایان نمی پذیرد، بلكه هنگامی كه سپاه فرزند خلف! وی یزید، سالار شهیدان حسین بن علی علیه السلام را به شهادت رساندند تكبیر گفتند! كه این تزویر در بستر تاریخ همواره جاری می باشد.
[1] روضه كافي، ص 167، حديث 187.
[2] الامامة و السياسية، ج 1، ص 196، بحار، ج 44، ص 159، مروج الذهب، ج 3، ص.